◊ Bu ortalar televizyonda yaptığınız “İyi ki Varsın” ve YouTube kanalınızda yayınladığınız “Yok Artık” programlarınız çok ses getiriyor. Tüm röportajlar çok samimi. Sizinle sanatkarların bu kadar rahat sohbet edebilmelerini nasıl tanımlıyorsunuz?
– “İyi ki Varsın” ve “Yok Artık” üzere projelerdeki muvaffakiyetin en büyük sırrı, izleyicilere ve konuklara gerçek bir samimiyet sunabilmek. Röportajlarımdaki kurduğum bağ, sırf bir röportajcı ve konuk münasebeti değil, birebir vakitte iki insanın içten bir sohbeti üzere ilerliyor. Bu atmosferi yaratabilmek için öncelikle onları yargılamadan dinlemeyi, öykülerine ve hislerine hürmet duymayı çok önemsiyorum.
◊ “Kadın Hikâyeleri” projeniz nasıl gidiyor?
– Bayan Kıssaları projesi, benim için çok özel bir yerde duruyor zira bayanların gerçek kıssalarını, uğraşlarını, muvaffakiyetlerini ve hayallerini paylaşmak üzerine şurası. Her öykü, toplumun farklı bölümlerinden gelen bayanların sesi oluyor ve bu kıssaların hepsi kendi içinde farklı bir güç ve ilham barındırıyor. Proje şu ana kadar hayli hoş bir ilgiyle karşılandı. Fakat, büsbütün ulaşmak istediğim noktaya geldiğimizi söyleyemem. Daha fazla bayanın kıssasını duyurmak ve daha geniş bir platform yaratmak istiyorum.
◊ Çocuklarınızla bir projeniz varmış: “Üçlü Priz”… Biraz bahseder misiniz?
– Evet, doğru! Çocuklarımla birlikte üzerinde çalıştığımız “Üçlü Priz” ismini verdiğimiz bir projemiz var ve bu proje benim için hem çok eğlenceli hem de çok özel. Aslında bu isim, üçümüzün gücünü, farklılıklarını ve bir ortaya geldiğimizde ortaya çıkan gücü temsil ediyor. “Üçlü Priz” hem sanatsal hem de hayatın içinden kıssaları bir ortaya getiren bir proje. Proje, bazen komik anılarımızı, bazen de herkesin kendinden bir şey bulabileceği duygusal öyküleri barındırıyor.
MERAK ETMEYİN BANA HİÇBİR ŞEY OLMAZ
◊ Sanat dünyasında sizi en çok hayal kırıklığına uğratan olay neydi?
– Sanat dünyasında beni en çok hayal kırıklığına uğratan şey, vakit zaman emeğin değil, görünürlüğün ya da popülerliğin ön planda olması oldu. Çok emek verilmiş, derinlikli işler bazen hak ettiği pahası görmüyor, daha yüzeysel ya da ticari tasalarla yapılan işler ise ön plana çıkabiliyor. Bu durum, sanatın özüne olan inancı sarsabiliyor. Bir öbür hayal kırıklığı ise aramızdaki vefasızlık. Öldükten sonra ‘ah ne uygun insandı, çok üzüldüm’ denmesi ya da mescitte kameralara ağlanması çok zorlama oluyor. Kimi insanları dışında tutarak söylüyorum, zira onlar her vakit yanında oluyor aslında. Lakin gerisi kocaman palavra. Bir de şu yüze konuşmayı beceremeyip gıybet yapanlar ve geriden dolaşıp kaçak güreşenler… Ancak onlar masraf, ben kalırım. Yani merak etmeyin bana hiçbir şey olmaz, zira benim aklım ve bilgim var.
◊ Son olarak televizyon dizilerinde yahut sinema sinemalarında neden yoksunuz?
– Valla çok istiyorum aslında. “Projeleri değerlendiriyorum, içime sinen projeyi bekliyorum” diye kıvırmayacağım. Geldiği yok. Galiba benim oyunculuk tarafım unutuldu. Tahminen de benim yanlışım, daima çok fazla kulvarda yer aldım. Ancak asıl işim oyunculuk. O yüzden buradan ‘Ey üretimciler, yollayın tekstinizi çalışalım, pişman olmazsınız’ diyorum.
Çıkar bağlantılarından nefret ettim
◊ Şöhrete bakış açınız nedir?
– Ben süratli şöhretin ya da anlık alkışların peşinde olmadım. Zira bunlar süreksiz. Popülerlik gelir, geçer. Lakin bir işi kalıcı yapan, onun içinde emek, samimiyet ve bir mana barındırmasıdır. Benim yaptığım her şeyde bunlar var. Bu yüzden bir gün dönüp işlerime bakan herkes, “Bu gerçekten iz bırakan bir şeymiş” diyecek. Benim için kıymetli olan, bir insanın kalbine dokunabilmek, bir kıssayla birilerinin hayatında bir iz bırakabilmek. Tahminen çok para kazanamıyorum, tahminen daha az tanınıyorum lakin bir gün geriye dönüp baktığımda, hakikaten başardığımı biliyorum.
◊ Bölümdeki çıkar alakalarını nasıl yorumluyorsunuz?
– Çıkar münasebetlerinden her vakit nefret ettim ve bu mevzuda tutumum asla değişmedi, değişmeyecek de. Gerçek dostluk ya da aile bağı, karşılıksız sevgi ve dayanakla şekillenir; menfaat üzerine kurulan münasebetler ise ruhunuzu yorar. Yalnızca gereksinim duyduğu vakit sizi hatırlayan ya da kendi çıkarları için bir şeyler yapan insanlara vakit harcamak, kendi gücünüze ve değerinize ihanet etmek üzere geliyor bana. Samimi olmayan ilgiler, yalnızca yük olur. Bu yüklerden kurtulduğunuzda ise daha hafif ve huzurlu bir hayata kavuşuyorsunuz.
